de Vos & van Etten

We gaan in deel twee verder met de volgende highlights uit het congres Arts en Voeding. Er waren er overigens veel meer, maar dit is mijn graai uit de bak. Eerst nog een kleine aanvulling op het vitamine D verhaal: om te kijken hoeveel je in de zon moet zitten om voldoende D aan te maken, is hier een leuke link: vitamine D rekenmachine.

Hoeveel D je aanmaakt is namelijk afhankelijk van enorm veel factoren en dat hebben deze wetenschappers mooi samengevat. Zelf slik ik het hele jaar door 10 tot 30 mcg (10 mcg = 400IE) vitamine D per dag, en ik moet zeggen het aantal ziektedagen daalt nog steeds. Dat waren trouwens ook de bevindingen van een huisarts die zijn hele patiëntenbestand extra D gaf, hij had de hele wintertijd voor zijn administratie.

Punt 1 tot 3, zie vorige blog.

4) Als je punt 2 hanteert in een huisartsenpraktijk heb je ineens bijna 0 type 2 diabeten in die regio.
Punt twee was “geen granen bij diabeten”, maar dat is een beetje oneerlijk, de diëtiste / praktijkondersteuner die dit onderwerp presenteerde ging voornamelijk los over het beperken van
koolhydraten in het algemeen. We pakken daarom gelijk 5 (Suiker heeft veel meer de schuld dan vet, verplaats de focus liever hierheen).

5) We consumeerden namelijk in 1815 acht kg suiker per jaar, 70 kg in 2000 en we stijgen nog steeds! Daar snappen onze organen niks van (ik ook niet) en dat zorgt ervoor dat er een reeks aan problemen ontstaat die veel problematischer zijn dan dat “gevaarlijke” verzadigde vet. Overigens, in 1960 / 70 / 80 / 90 waren er al zeer veel mensen die deze extreme suikerconsumptie een probleem vonden, alleen werden die meestal bestempeld als alterneuterige geiten wollen sokken mensen die moesten ophouden met zeuren.

We kunnen net als bij tabak lang blijven hopen op zelfregulatie maar dat is compleet kansloos. Er moet druk worden uitgevoerd vanuit de overheid / artsen / stichtingen /complementair naar de voedingsindustrie om zoveel mogelijk suiker uit te bannen. Over suiker zijn hele boeken, blogs etc. volgeschreven dus behalve onderstaand probleem zal ik niet dieper ingaan op wat veel suiker met ons doet.

We hebben een groot probleem zolang de “experts” zoals de EFSA (European Food Safety Authority) er nog niet uit zijn of die extreme suikerintake iets te maken heeft met overgewicht en chronische ziekten. Volgens hun huidige rapporten is er geen bewijs voor …………… (en nog veel meer puntjes om mijn ongeloof te uiten). Lees daarvoor deze blog:Sugar and health: the expert view (scepticalnutritionist). We hebben een nog groter probleem omdat bijvoorbeeld bovenstaand blog is van iemand die spreekt voor onder andere ILSI (een voedsel lobbyclub), en ILSI en de EFSA doen een redelijk onsmakelijk dansje samen. Zie daarvoor deze PDF.

Kun je werkelijk nog op een feestje zeggen “ik geloof er niks van dat een hoge suikerconsumptie iets te maken heeft met overgewicht of chronische ziekte”? Ja dat kan, onderstaand stukje komt uit de blog van Melchior Meijer “Suiker de bittere waarheid” .

‘“Overgewicht. Suiker is de grote boosdoener!” Dat is niet waar, wij weten nu wel beter. Je wordt dik omdat je meer energie eet dan je verbruikt. (…) Als je probeert om minder vet te eten, gebruik je ongemerkt ook meer suiker. Maar dat is niet erg. Met meer suiker houdt je je gewicht gemakkelijker op peil.’

Dit is geen parodie. Het is bloedserieuze voorlichting op de website van de Suikerstichting, het ‘bureau voor wetenschappelijk onderzoek, voorlichting en belangenbehartiging van de Nederlandse suikerindustrie’. Een instantie die onder andere lespakketten uitdeelt op basisscholen en kinderen vertelt dat het ‘cool’ is om suikerstroop en karamel te eten.”

We kunnen het nog wat meer polariseren wanneer we de lobby (suikerstichting) tegenover een universiteit zetten:

1. Over suikerverslaving op de site van de suikerstichting

   Conclusie: fysiologisch bestaat suikerverslaving niet omdat suikerverslaving niet bestaat …

2. Over suikerverslaving op de site van Princeton University.

   Conclusie:

   • … demonstrating that sugar can be an addictive substance
   • … in a manner similar to many drugs of abuse.
   • … showed signs of withdrawal.

Probleem blijft alleen altijd dat het marketingbudget van de suikerlobby wat groter is dan die van een
wetenschapper / blogger / gemeenteraadslid / arts etc.

6) Je kunt ADHD net zo succesvol behandelen met een dieet (RED dieet) als met medicijnen. Dat klinkt te mooi om waar te zijn maar onderzoek en de praktijk laten het wel zien. RED staat voor restriction elimination diet en is een streng dieet die mogelijke triggers uit de voeding probeert bloot te leggen zodat symptomen afnemen. Dit is nu typisch het punt waar deze blog om draait: “Je kunt enorm veel met voedingsaanpassingen bereiken, alleen we doen er veel te weinig mee, de focus (en het geld) ligt veel meer op de medicijnen”. Lidy Pelsser promoveerde op het onderwerp “adhd en voeding”, en ook zij staat op mijn heldenlijstje. In Sommige browsers is de ruimte hieronder leeg, zoek dan even op YouTube naar “adhd en voeding”.

Nu even Wikipedia aan het woord:

“In Nederland werden in het jaar 2000 voor methylfenidaat (merknaam: ritalin, concerta etc.) 178.000 recepten afgegeven. In 2005 was dat aantal gestegen tot ongeveer 350.000 en in 2010 werd het 980.000 maal voorgeschreven. Mogelijke bijwerkingen van methylfenidaat zijn hartkloppingen, een gejaagd gevoel, misselijkheid, minder eetlust, meer moeite met in- of doorslapen. Op langere termijn soms vermagering of achterblijvende groei en negatieve invloed op de ontwikkeling van de (voor)hersenen. In het begin kan milde euforie optreden, die na een paar weken afneemt. Hoewel voor het ontstaan van depressie bij behandeling met methylfenidaat wordt gewaarschuwd, is hierover nog geen consensus onder wetenschappers. Depressie is bovendien een veel voorkomende comorbide stoornis bij ADHD, waardoor onderscheid naar oorzaak niet goed mogelijk is. Maar er wordt ook een relatie gelegd met een toename van zelfdoding onder jongeren door het gebruik van methylfenidaat. Na het uitwerken van de laatste dosis kan ’s avonds zogenaamde rebound-ontremming optreden, met name in de vorm van een toename van hyperactiviteit, onrust, prikkelbaarheid of concentratievermindering. De meest voorkomende bijwerkingen van methylfenidaat zijn nervositeit, prikkelbaarheid, dysforie, slaapstoornissen, hoofdpijn, tics, stijgingbloeddruk en pols, schildklierproblemen, gewichtsverlies en afgenomen eetlust, onrustgevoelens, huidproblemen, gevoel van lusteloosheid, plasproblemen, groeistoornissen en jeuk”

Mogelijke bijwerkingen van het RED dieet?

I rest my case, nu alleen nog dat symposium osteopaat en voeding organiseren.