de Vos & van Etten

De natuur en het bestuderen hiervan levert behalve mooie beelden op Discovery Channel, soms ook een aanleiding tot het schrijven van een blog over zombie mieren door een Osteopaat. Zombie mieren en inzicht in je eigen gezondheid, wat hebben deze zaken met elkaar te maken? Ik ga een poging wagen het verband tussen deze twee ogenschijnlijk onverwante zaken duidelijk te maken. Een zombie mier (gehersenspoelde mier) is een mier die door de schimmel Ophiocordyceps is geïnfecteerd, en die vervolgens het brein van de mier domineert.

Na de innesteling van de schimmel dwingt de schimmel de mier om zich aan de onderkant van een blad op de voornaamste nerf vast te klemmen. De mier sterft daar en de schimmel kan vanaf die prachtige plaats verder groeien, er groeit een stengel uit het kopje van de mier (zie plaatje bovenaan).

Omdat de schimmel op zijn kop hangt kan hij de mieren daaronder effectief bestrooien met nieuwe sporen van de schimmel, en zo het cirkeltje rond maken. Kennelijk gebeurt dit wonderbaarlijke maar enigszins lugubere parasitaire proces al 48 miljoenjaar.
Link naar artikel
Link naar filmpje

Maar hoe kan dit? Deze schimmel kan dus de motoriek en andere functies overnemen en de mier naar een specifieke plek op een specifieke tijd van de dag laten bijten in de onderkant van een blad ? Het antwoord blijft grotendeels een mysterie, maar het geeft wel mooi aan hoe weinig we o.a. weten over hoe schimmels, maar ook bacteriën wellicht meer invloed hebben in onze eigen fysiologie dan wij denken. In zombie films is de oorzaak van de zombie plaag vaak een bacterie of virus, in Hollywood kunnen ze bij deze alvast overgaan op het schimmel thema aangezien deze relatie echt bestaat. Kan een mens beïnvloed worden door microscopisch kleine symbionten / parasieten? Wanneer we cellen gaan tellen die ons lijf ons lijf maakt, dan bestaat deze voor het grootste gedeelte uit bacteriën, voor iedere menselijke cel zijn er tien bacteriën.
Link naar artikel

Wanneer het slecht gaat met onze darmflora (vreemde naam want bacteriën horen niet bij de flora = plant groep), dan beïnvloedt dat ook ons gedrag, dit is iets wat in natuurgeneeskundige kringen al vele jaren bekend is. Mens sana in corpore sano ( “Een gezonde geest in een gezond lichaam”), dat hadden de Grieken al goed gejat van de oosterse wijzen die al van mening waren dat de gezondheid / kracht / evenwicht in de buik / darmen zat. Nu zit daar toevallig ook het overgrote gedeelte van onze symbionte darmmicrobiotica, met z’n allen bij elkaar wegen ze ongeveer twee kilo. Die symbionte gasten zorgen zeer goed voor ons door o.a. een eindeloze rits aan dysbionte (‘slechte”) bacteriën op zijn plaats te houden, verder voeren ze een indrukwekkende lijst aan andere taken uit. Deze bacteriën worden inmiddels ook in verband gebracht met een optimale werking van de hersenen.

Zie onderstaande links voor meer informatie.
the Gutbrain Connection an Inside Look at Depression
Gut Health

Om de relatie aan te tonen tussen kwaliteit of kwantiteit van symbionte darmbacterie en ziekten als depressie is duidelijk meer onderzoek nodig, maar onderstaande quote uit serieuze wetenschappelijk hoek doet vermoeden dat bacterie en hersenen een nauwe relatie hebben met elkaar.

Reduced anxiety-like behavior and central neurochemical change in germ-free mice

“these differences in behavior were accompanied by alterations in the expression levels of several genes in the germ-free mice. … Bacteria colonize the gut in the days following birth, during a sensitive period of brain development, and apparently influence behavior by inducing changes in the expression of certain genes.”

In het bovenstaande onderzoek is een verschil gevonden in gedrag tussen muizen met en muizen zonder darmflora.

Wie geeft zich op als proefpersoon voor de menselijke variant van deze studie ?
www.ikmeldmegratisaanvoorrisicovolonderzoek.com

Robert de vos